اما زمانی که یک گام جلوتر می‌رویم و آنها را از فاصله نزدیکتر مشاهده می‌کنیم، درمیابیم تمامی اجزای همین سیستم‌ها با نظم کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند و در بی‌نظمی مذکور هم یک نظم وجود دارد. همه سیستم‌های یاد شده از یک «نظم پنهان» پیروی می‌کنند که «سالوادور تورکواتو» یکی از تئوریسین‌های دانشگاه پرینستون یک دهه قبل این قانون را کشف کرده است و از آن به عنوان «یکپارچگی بیش از حد و نامنظمی» یاد می‌کند.
«جوزف کوربو» عصب‌شناس مشهور دانشگاه واشنگتن هم‌اکنون بر اساس این نظریه به اکتشافات جدید رسیده است. او بر اساس یک مطالعه پیچیده متوجه شد مرغ‌ها در چشمان دانه‌دار خود پنج نوع مخروط را شامل می‌شود که هر یک از این مخروط‌ها با سلول‌های خود به ساختار چشم کمک می‌کنند رنگ‌ها را بهتر درکت کنند.
لازم به ذکر است چشم انسان تنها سه مخروط را در خود جا داده است و از این رو می‌توان چشم مرغ‌ها را پیشرفته‌تر از چشم انسان دانست. کورو در بررسی‌های خود متوجه شد که سلول‌های مربوط به این مخروط‌ها یک نظم خاص را دنبال می‌کنند و با این وجود منظم نیستند.
پروفسور کوربو می‌گوید اگر چشمان دیگر پرنده‌ها را بررسی کنیم متوجه خواهیم شد که آنها نیز همین نظم و بی‌نظمی را دنبال می‌کنند. ولی ساختار چشم هیچ یک از آنها پیچیدگی چشمان مرغ را ندارد و به عبارت دیگر می‌توان گفت مرغ‌ها یکی از پیچیده‌ترین چشمان موجود روی زمین را دارند.
او بر این باور است که با طراحی و بازسازی چشمان مرغ می‌تواند نسل جدید دوربین‌ها، تجهیزات اسکن و دیگر سیستم‌های رمزگشایی را ارایه کرد.
منبع: فارس
انتهای پیام/