اینجا یکی از مناطق حاشیه ای در استان البرز است که بیشتر اهالی آن را مهاجرین از شهرهای مختلف کشور و همینطور اتباع بیگانه تشکیل می دهند، بافت شهری و روستایی آن متأسفانه در هم است و برای سایر ساکنینی که به زندگی با بافت شهری عادت دارند این وضعیت قابل تحمل نیست.

از سویی ضعف بنیه اقتصادی بیشتر افراد اهالی به ویژه آنان که ملکی برای خود ندارند، امکان نقل مکان و تغییر شرایط به سمت وضعیت بهتر را به آنان نمی دهد.

یکی از ساکنین که مردی جوان و دارای شغل آزاد بود، در گفتگو با “تیتر۱” مشکلات این منطقه حاشیه ای را اینچنین تشریح کرد: مشکلاتی که ما در این محلات داریم یکی عدم وجود فضای سبزکافی برای ساکنین است، اگر بگویم برای هردو هزار نفر یک مترمربع هم فضای سبز اختصاص داده نشده و این بدان معنی است که شهرداری بابت این مسئله  هیچ فکری برای ما و محله ما نکرده است.

وی ادامه داد: همچنین پیاده روهای ما نسبت به جمعیتی که در آن تردد می کنند، باریک است و در واقع اصلأ پیاده رویی وجود ندارد و اگر هم داشته باشد خیلی باریک است و  مردم باید  به نحوی در آن رفت و آمد کنند که داخل خیابان نشوند، علاوه بر این مغازه هایی هم هستند که تمام اجناس خود را در همان پیاده رو های باریک می چینند و دقیقأ نصف پیاده رو را اشغال می کنند و دیگر فضایی برای رفت و آمد نمی ماند.

این مرد ادامه داد: هیچ فضای ورزشی یا مجموعه ورزشی که کامل باشد و بتوان از آن استفاده کرد وجود ندارد، برای همین خاطر خیلی از جوانان هیچ فضایی برای تفریح و سرگرمی ندارند و به مکانهایی روی می آورند که قلیان در آن صرف می شود و ساعتها در قهوه خانه ها و قلیان سراها عمر و جوانی خود را تباه می کنند.

وی ادامه داد: از مشکلات دیگر می توانم به کوچه هایی که ما اینجا داریم اشاره کنم که خیلی باریک است و بافتی قدیمی دارد و بعضی ازکوچه ها حتی چهار متر هم عرض ندارد و حتی یک ماشین نمی تواند وارد شود که بتواند در مقابل خانه خودش پارک کند و خیلی ها از این بابت مشکل دارند .

مادری میانسال نیز به خبرنگار ما می گوید: خانه های مناطق حاشیه ها به اجبار و به خاطر وضعیت اقتصادی نه چندان خوب بیشتر اهالی  آنقدر کوچک است که میتوان برای آن اصطلاح قوطی کبریت را به کار برد و خیلی ها اصلا نمی توانند در این خانه ها اوقات روز خود را به طور عادی بگذرانند و مجبور به این هستند که کارهای خود را به داخل کوچه و خیابان بیاورند و یا اینکه خود را در کوچه ها سرگرم کنند و در فضایی بازتر به قول معروف نفس بکشند.

این بانوی مسن ادامه داد: نه فرهنگسرای برای فرزندان و اهل محل وجود دارد و نه خانه بهداشت درست و حسابی برای اینکه مردم بتوانند خود را درمان کنند، بیمارستان و درمانگاه که دیگر هیچ! و اگر من بخواهم مشکلات اینجا را بگویم باید تا صبح برای شما یکی یکی بشمارم و این را بگویم که وجود مراکز درمانی در اینگونه حاشیه ها از همه چیز مهمتر است، هرچند مجموعه های ورزشی و فضای سبز نیز اهمیت دارد ولی درمان ارجحیت بیشتری دارد و اگر برای آن فکری نشود آینده ای را می بینیم که روشن نیست.

دختری جوان نیز در این رابطه به خبرنگار ما می گوید: فضای سبز برای بچه های اینجا خیلی اهمیت دارد و از آنجا که کمبود شدیدی در این خصوص داریم بچه ها سر خود را در خرابه ها گرم می کنند و این اصلأ مسئله خوبی نیست.

وی ادامه داد: ما مشکلات زیادی داریم که امیدوارم توسط مسئولین به آن رسیدگی شود و جوانان و نوجوانان در اولویت نخست قرار دارند زیرا امنیت جسمی و روانی آنان به شدت تحت فشار است و خیلی از جوانان به کارهای کاذب و  شغل های که می تواند برای دیگران خطرناک باشد روی می آورند و تأمین شغل و سرگرمی از واجباتی است که متولیان فرهنگی و امور جوانان باید هرچه سریعتر به آن رسیدگی کنند.

و خانم دیگری که نخواست تصویرش منتشر شود با ابراز ناراحتی از فعالیت عده ای مواد فروش که مخدر را به راحتی در بین جوانان توزیع می کنند اظهار داشت: از پلیس ممنون هستیم که دقت و نظارت کافی به پاکسازی محیط از بزهکاران دارد و این افراد هرچقدر هم تعدادشان انگشت شمار باشد ولی باز هم وجودشان جزو مشکلات مهم حساب می شود.

این زن جوان افزود:  متأسفانه شاید تهیه مواد مخدر در اینگونه محله ها از تهیه یک کیلو میوه راحت تر باشد و حتی یک کودک ده ساله هم  می تواند خیلی راحت در عرض یک ساعت هر چقدر مواد مخدر که بخواهد تهیه کند، زورگیری و ایجاد نا امنی هم بعضأ به چشم میخورد و شبها جرأت تردد در محل خیلی کم است و اگر ترس از برخورد پلیس در اینگونه مناطق حاشیه ای برای تبهکاران نباشد معلوم نیست چه به سر مردم می آید.

وی با بیان اینکه مسئولین نباید وضعیت امنیت و فرهنگ این مناطق را به فراموشی بسپارند و رسیدگی  به این محله ها را باید سرفصل برنامه های خود قرار دهند گفت: نبود مراکز خرید که خیلی خیلی اندک است و تنها خلاصه می شود به چند سوپر مارکت و بقالی و حتی  فروشگاهی که بشود تمام مایحتاج را از آنجا تهیه کرد وجود ندارد و برای همین ما مجبور می شویم به محله های دورتر و یا کرج برویم و همین رفت و آمد برای ما خیلی مشکل ساز است.

این زن جوان خاطر نشان کرد: امیدوارم هرچه زودتر مسئولین فکری به حال ما کنند، بالاخره هر آدمی که در محله ای ساکن می شود، با امیدی به بهتر شدن شرایط زندگی می کند و تأمین رفاه مردم کمترین وظیفه مسئولین است.

وی در پایان افزود: دوست نداریم فکر کنیم رفاه برای نجومی بگیران است ولی داریم عادت می کنیم که سهم ما قشر ضعیف همیشه خاک و خاشاک باشد.

انتهای پیام/