موشک “پی- ۷۰۰ گرانیت (P-700 Granit)” از دهه ۷۰ میلادی کار مطالعه و طراحی بر روی آن آغاز شده و این موضوع پیش زمینه‌ای گردید تا در دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی تولید انبوه آن در اتحاد جماهیر شوروی سابق کلید بخورد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که حد فاصل سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۲ تولید انبوه موشک “پی- ۷۰۰ گرانیت (P-700 Granit)” آغاز شده است.
**مشخصات موشک “پی- ۷۰۰ گرانیت”
“پی- ۷۰۰ گرانیت (P-700 Granit)” در ارتش روسیه به عنوان یک موشک کروز ساحل به دریا شناخته می‌شود که با کد “اس اس- ان-۱۹ (SS-N-19) “معروف است. کارشناسان نظامی معتقدند که مدل‌های زمین به زمین و پرتاب از طریق زیردریایی این موشک هم وجود دارد.
“پی- ۷۰۰ گرانیت (P-700 Granit)” با وزن ۷ هزار کیلوگرم، طول ۱۰ متر، قطر قریب به یک متر، سر جنگی شدید الاتجار یا هسته‌ای با وزن ۷۵۰ کیلوگرم و سرعت ۱٫۶ تا ۲٫۵ ماخ (بسته به نوع ارتفاع پروازی) است.
منابع رسانه‌ای روسی درباره برد عملیاتی این موشک اعداد مختلفی را مطرح می‌کنند. گزارش منابع رسانه‌ای نشان می‌دهد که برد این موشک بین ۵۵۰ تا ۶۳۰ کیلومتر ارزیابی می‌شود. برای مثال راشا تودی برد عملیاتی این موشک را بیش از ۵۰۰ کیلومتر ارزیابی کرد.
این موشک را می توان در دسته های ۴ تا ۸ تایی شلیک کرد. “پی- ۷۰۰ گرانیت (P-700 Granit)” ارتفاع خود را بالا برده و مسیر را اسکن می کند و اهداف را بر اساس اولویت هدف قرار می دهد.
در راهبرد ارتش روسیه شلیک ۸۰ تا ۱۲۰ موشک “پی- ۷۰۰ گرانیت (P-700 Granit)” به طرف ناو گروه امریکا (یک ناو هواپیمابر و چندین ناو شکن) و نابودی ناوگان آمریکایی پیش بینی شده است. در حقیقت این موشک برای حفظ امنیت ملی و آب های سرزمینی روسیه روی لانچر فرستاده شده است.
این موشک بخشی از یک شبکه بزرگ رزمی است؛ شبکه ای که توسط ماهواره ها می تواند هدایت شود و در یک سامانه یکپارچه اهداف را هدف قرار داده و منهدم کند.
تحلیل‌ها درباره نوع هدایت این موشک در این راستاست که هدایت “اینرسی (Inertial Guidance)”، می‌تواند این موشک را پس از شلیک به مقصد مورد نظر برساند. لانچر این موشک، زیردریایی کلاس “اسکار (Oscar Class Sub Marines)” و زیردریایی‌های کلاس “کایروف” و “ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسف” (ناو هواپیمابر الکسی کوزنتسف می تواند سکوهای ۶ تا ۱۲ تایی پی-۷۰۰ را میزبانی کند) است.
** مدرن سازی شناورهای روسی به کمک تلفیقی از موشک های “کلاب”، “یاخونت”
البته روس ها در برنامه موشکی دریاپایه خود توسعه تلفیقی این موشک‌ها و تجهیز ناو های استراتژیک خود به ترکیبی از موشک های “کلاب” و “یاخونت” را در دستور کار دارند.
جینز دیفنس در گزارش ماه ژوئن سال ۲۰۱۶ خود عنوان داشت: روسیه برنامه مدرن سازی زیردریایی های کلاس اسکار را آغاز کرده است. این زیردریایی های اتمی در نقش حامل موشک کروز برای مقابله با ناوهای هواپیمابر آمریکایی در زمان شوروی سابق طراحی و ساخته شده اند. زیردریایی های ارتقاء یافته با عنوان Project 949AM شناخته شده و به جای ۲۴ فروند موشک SS-N-19 که در حال حاضر حمل می کنند ترکیبی از موشک های کروز یاخونت و کلاب را به تعداد ۷۲ فروند حمل خواهند کرد.
در حال حاضر حدود ۱۱ فروند از این زیردیایی ها در خدمت نیروی دریایی روسیه است اما مشخص نیست که چه تعدادی از آنها تحت این ارتقاء قرار خواهند گرفت.منابع روسی هزینه این برنامه بروز رسانی را در حدود ۱۸۰ میلیون دلار اعلام کرده اند.
گزارش از محمد زرچینی
انتهای پیام/