امام نهم در پاسخ وی چنین نگاشت: منظور تو را از مضامین نامه ات دریافتم و به وضعیت اعتقادی پدرت واقف شدم. ان شاء اللّه تو را از دعای خیر فراموش نمی‌کنم. مدارا برای تو بهتر از رو در رویی و مقابله با پدر است. هر سختی، آسایش و راحتی در پی دارد.
شکیبایی و بردباری پیشه کن و صبور باش که عاقبت نیک در انتظار پارسایان است.
خداوند تو را در راه محبت و ولایتِ آنان که دوستشان داری، ثابت قدم بدارد. ما و شما در پناه رحمت الهی هستیم و او پناهندگان خود را ضایع نمی‌کند.
بکر بن صالح در ادامه سخن خود می‌افزاید: خداوند در مدت کوتاهی، دل پدر را [در نتیجه صبر وی ] چنان به او متمایل کرد که دیگر در هیچ موردی با پسرش مخالفت نمی‌کرد.
متن حدیث:
احمد بن محمد عن أبیه محمد بن الحسن بن الولید، عن محمد بن الحسن الصفار، عن العباس بن معروف، عن علی بن مهزیار،…. عن بکر بن صالح قال: کتب صهر لی الی أبی جعفر الثانی علیه السلام أن أبی ناصب خبیث الرأی و قد لقیت منه شده و جهدا، فرأیک جعلت فداک فی الدعاء لی، و ما تری جعلت فداک أفتری أن أکاشفه أم اداریه؟ فکتب: قد فهمت کتابک و ما ذکرت من أمر أبیک، و لست أدع الدعاء لک ان شاءالله و المداراه خیر لک من المکاشفه، و مع العسر یسر، [فاصبر] ان العاقبه للمتقین ثبتک الله علی ولایه من تولیت، نحن و أنتم فی ودیعه الله التی لا تضیع ودائعه. قال بکر: فعطف الله بقلب أبیه حتی صار لا یخالفه فی شی ء.