فوتبال باشگاهی ایران این روزها تا دلتان بخواهد غوره‌‌هایی دارد که انگور نشده مویز شده‌اند، بازیکنان بی‌کیفیت، بی‌تعصب و تازه به دوران رسیده‌ای که در سایه سوءمدیریت‌ها و پرداخت‌های میلیاردی مدیران قبلی و فعلی فوتبال حالا تنها بعد از چند هفته بازی برای تیم‌های بزرگ خود را بزرگ‌تر از تیم می‌پندارند و تصور میکنند می‌توانند برای همه تصمیم بگیرند. قصه دو بازیکن پرسپولیس و یک بازیکن استقلال که به احترام قلم و هواداران دلسوز و متعصب این دو تیم حتی نباید اسم آنها را نیز برد ماجرایی است که کلید وقوع آن از مدت‌ها قبل زده شده است، وقتی حتی برای بازی نکردن‌هایشان، راه رفتن‌هایشان و حتی شکست‌های بدشان هیچ خبری از جریمه و توبیخ نبود باید به این روزها هم فکر می‌کردیم. حالا به فرض اینکه یکی آقای گل هم شده اولاً باید پرسید چند تا گل خراب و خون به دل هواداران کردی و بعد هم زیر پرچم کدام تیم و با پیراهن کدام باشگاه آقای گل شدی؟ آقای گل بزرگ‌تر و بهتر از تو با گل‌های بیشتر هیچ وقت خودش را بزرگ‌تر از باشگاه ندید. تکلیف دو نفر دیگر هم کاملاً روشن است، اصلاً کاری نکرده‌اند که بخواهند برایش ناز کنند!
قدیمی‌ترها حتماً یادشان می‌آید که بازیکن اگر می‌باخت جرئت سربلند کردن نداشت، چون ایمان داشت که باخت او اعتبار باشگاه و پیراهن تنش را زیر سؤال برده، بنابراین با جان و دل برای کسب پیروزی و بالا بردن پرچم باشگاهش در میدان می‌جنگید، اما امروز بازیکنان بی‌کیفیتی که از صدقه سر پول میلیاردی بیت‌المال بیشتر به ژل و تل‌شان می‌رسند کمتر به کیفیت فوتبال بها می‌دهند کارشان به جایی رسیده که حتی پاسخ تماس‌های باشگاه‌های بزرگ را نمی‌دهند غافل از آنکه اگر هم نامی برای خود دست و پا کرده‌اند از قبل حضور در این باشگاه‌ها و تیم‌ها بوده است. چنین نوبرهایی دست‌پخت مدیرانی است که یک شبه این بازیکنان ناقابل و بی‌کیفیت را اینقدر بزرگ کرده‌اند که حالا حتی مقابل مدیر نیز قدعلم میکنند و به هوادار دهن‌کجی، پس باید اذعان کرد که حتی بردن نامشان نیز اشتباه است چراکه اینقدر خوار و کوچک هستند که تصور میکنند پرسپولیس یا استقلال یا هر تیم دیگر از نبود آنها ضربه می‌خورد غافل از اینکه اوضاع و جریان کاملاً برعکس است.
به هر حال وقوع این جریان و سرکار ماندن دو باشگاه بزرگ از سوی چند بازیکن کوچک و تازه به دوران رسیده تلنگری مناسب بود برای آقایان مسئول که باید چگونه با این بازیکنان برخورد کنند. این روزها و با دیدن چنین وضعیتی ناخودآگاه باید به کارلوس کی‌روش، سرمربی تیم ملی فوتبال آفرین گفت وقتی که جلوی بازیکنانی که خود را بالاتر از تیم ملی می‌دانستند، ایستاد و همه را بیرون ریخت. پرسپولیس، استقلال، تراکتورسازی، سپاهان و تیم‌های دیگر شناسنامه‌های فوتبال باشگاهی ایران هستند و بازی و حضور در آنها باید افتخار هر بازیکنی باشد و اگر کسی بخواهد برای آنها و پوشیدن پیراهن‌شان ناز کند و بازی در بیاورد باید مثل کاری که کی‌روش انجام داد گوشش را گرفت و برای همیشه بیرونش کرد. این اتفاقی است که باید همین امروز در خصوص چند بازیکنی که تصور بزرگ شدن دارند، بیفتد که اگر این اقدام صورت نگیرد باید منتظر بازیکنان کوچک‌تر و حقیرتر هم بود که برای باشگاه‌ها و تیم‌هایشان خط و نشان بکشند.
* فریدون حسن (سردبیر بخش ورزشی روزنامه جوان)