در پاسخ به این مقاله تناقض آمیز تنها به طرح چند سوال در این موضوع بسنده کرده و جواب را به عهده مخاطبین و مردم و شخص نویسنده مقاله واگذارمی نماییم :
۱- آیا دیدار با بهایی ها و نشر عکس های آن سبب بزرگ کردن و مشروعیت بخشیدن به بهاییت می شود یا تقبیح و برائت جویی از آنها؟
۲- آیا از فردی که بارها در مقابل جریان بهائیت نطق های مطول کرده و خطبه های مختلفی در این زمینه در نماز جمعه خوانده است یک تذکر ساده سبب بزرگی بهائیت می شود یا برخورد مجدانه تر و محکم تر باید انجام شود ؟
۳- آیا در حقیقت انجمن حجتیه و تفکرات رسوب کرده آن به ادعای نویسنده در این رابطه موضع گیری اتخاذ نموده اند یا به دلیل وابستگی های حیات سیاسی و اجتماعی شان ترجیح را در سکوت کردن نموده و رویکرد نشنیدن را اتخاذ کرده اند ؟
۴- چرا بعضی به رغم وجود فتاوای روشن و محکم مراجع در این زمینه اغلب از کنار این فتاوا به راحتی گذشته و با سرپوش گذاری بر اصل مسئله به دنبال حفظ منافع خود و نادیده گرفتن غیرت دینی شان افتاده اند؟
در نهایت آنچه مورد انتقاد و اشاره می باشد نه تضعیف مقام و جایگاه رئیس تشخیص مصلحت نظام، بلکه به نفوذ نامیمون این فرقه ضاله با فریب و مطرح کردن خود در سطح اجتماع و مخفی شدن پشت نام های بزرگ به منظور ایجاد امنیت برای حیات نامشروع خود در کشور می باشد.