تاریخ : جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳ Friday, 29 March , 2024
0

دوستدارن اهل بیت چند گروه می باشند؟

  • کد خبر : 40638
  • 05 خرداد 1393 - 9:36
دوستدارن اهل بیت چند گروه می باشند؟

کمال مهر- شما را سفارش مى‏ کنم به تقواى خداى یگانه که او را انبازى نیست و گواهى بر اینکه خدایى جز اللَّه نیست و اینکه محمّد بنده و پیامبر اوست. از خدا پروا نمایید و گفتار نیکو بر زبان رانید و دنبال خشنودى خدا باشید و از خشم او بترسید. بر سنّت الهى بپایید […]

کمال مهر- شما را سفارش مى‏ کنم به تقواى خداى یگانه که او را انبازى نیست و گواهى بر اینکه خدایى جز اللَّه نیست و اینکه محمّد بنده و پیامبر اوست. از خدا پروا نمایید و گفتار نیکو بر زبان رانید و دنبال خشنودى خدا باشید و از خشم او بترسید.

بر سنّت الهى بپایید و از حدود الهى تجاوز ننمایید و خداوند را در همه امورتان مدّ نظر داشته باشید و به قضاى الهى- چه به سود شما باشد و چه به زیانتان- رضا دهید.
هلا، بر شماست که به امر به معروف و نهى از منکر پردازید.

هلا، هر که به شما نیکى کرد بیشتر به او نیکى نمایید و هر که به شما بدى کرد از او درگذرید و با مردم به بهترین وجهى که در توان دارید رفتار نمایید و همانا از شما آن سزاوارتر باشد که شیوه‏اى در پیش گیرید که راه اعتراض دیگران را بر خود فراهم نسازید و بر شماست که به فهم عمیق دین خدا پردازید و از آنچه در دین خدا حرام شده کناره گیرید و با همنشین خود خوش صحبت باشید، خواه نیکوکار باشد و خواه بدکار.
هلا، بر شماست به خویشتن دارى شدید؛ زیرا معیار دین خویشتن‏دارى است، نمازها را در اوقاتش برگزار نمایید و واجبات را با شرایط خود انجام دهید.

هلا، در انجام امورى که خدا بر شما واجب نموده و بدان از شما راضى مى‏ شود کوتاهى نورزید که من از امام صادق علیه السّلام شنیدم که فرمود: «در دین خدا عمیقانه اندیشه نمایید و چون بیابانگردان [سطحى ‏نگر] نباشید؛ زیرا حقیقت این است که هر کس در دین خدا اندیشه عمیق ننماید خداوند در روز قیامت بر او نظرى نیفکند». و بر شماست که در حال توانگرى و تنگدستى، میانه روى پیشه سازید و از بعضى نعمتهاى دنیوى براى آخرت کمک گیرید؛
زیرا از امام صادق علیه السّلام شنیدم که فرمود: «از بعضى از این [دنیا] براى آن [دنیا] کمک گیرید و سربار مردم نباشید». و بر شماست با هر که معاشرت دارید به او نیکى و احسان نمایید.

هلا، بر شماست که از تجاوزگرى خوددارى نمایید که من از امام صادق علیه السّلام شنیدم که فرمود: «کیفر تجاوز از کیفر همه بدیها زودتر تحقّق یابد». آنچه خداوند از نماز و روزه و سایر مقرّرات الهى بر شما واجب ساخته انجام دهید و زکات واجب را به اهل آن بپردازید که امام صادق علیه السّلام فرمود: «اى مفضّل! به یارانت بگو: زکات را به دست اهلش برسانند و من ضامن آن چیزى هستم که از دست آنها رفته است».

بر شما باد به ولایت آل محمّد صلّى اللَّه علیه و آله در میان خود صلح و سازش برقرار سازید و از یک دیگر غیبت نکنید، به دیدار یک دیگر روید و به همدیگر محبّت ورزید و به هم احسان نمایید و با یک دیگر ملاقات کنید و به گفتگو پردازید و مطالب را از یک دیگر پنهان ننمایید. مبادا از هم قطع رابطه و از یک دیگر قهر کنید که از امام صادق علیه السّلام شنیدم که فرمود: «به خدا سوگند! دو تن از شیعیان ما با حالت قهر از یک دیگر جدا نشوند، مگر اینکه از یکى از آنان بیزارى جویم و لعنتش نمایم و چه بسا با هر دوى آنها چنین کنم».

معتّب عرض کرد: فدایت گردم، ستمکار مستحقّ چنین امرى است ولى ستمدیده چرا؟
امام صادق علیه السّلام فرمود: زیرا او برادرش را به آشتى با خود دعوت نکرده است؛ شنیدم پدرم فرمود: هر گاه دو تن از شیعیان ما با هم ستیزه نمایند و یکى از آن دو بر دیگرى چیره آید، باید آن ستمدیده به نزد آن دیگرى برود و به او بگوید: اى برادر من، من ستمکارم، تا آن قهر و جدایى میان او و رفیقش برطرف گردد؛ همانا خداوند تبارک و تعالى داورى عادل است و حقّ ستمدیده را از ستمگر مى‏ ستاند.

فقیران شیعه آل محمّد علیهم السّلام را مورد تحقیر و جفا قرار ندهید و به آنها بدهید و از احسان خود برخوردارشان نمایید. آل محمّد را وسیله نان خوردن خود نسازید.

که من از امام صادق علیه السّلام شنیدم که فرمود: «مردم درباره ما سه دسته شدند؛ یک دسته دوستدار مایند و در انتظار قائم ما به سر مى‏ برند تا از دنیاى ما برخوردار گردند، اینان سخن ما را گویند و آن را حفظ نمایند ولى از عمل ما کوتاهى کنند، پس خداوند آنها را به دوزخ برد؛ یک دسته هم دوستدار مایند و گوش به حرف ما مى‏ سپارند و مانند ما رفتار مى‏ کنند تا به وسیله ما [از کیسه‏] مردم بخورند، پس خداوند درون آنها را پر از آتش سازد و گرسنگى و تشنگى را بر آنها چیره نماید؛ و دسته‏ اى دیگر دوستدار مایند و گوش به حرف ما مى‏ سپارند و از فرمان ما پیروى مى‏ کنند و با عمل ما مخالفت نورزند، اینان از ما باشند و ما از آنها.

از اموال خود دادن صله آل محمّد علیهم السّلام را ترک نکنید، هر کس توانگر است در حدّ توانگریش و هر کس تنگدست است در حدّ تنگدستى ‏اش، پس هر کس خواهد خداوند حاجتهاى ضرورى و نیازهاى مهم او را برآورده نماید باید با تمام نیازى که به مال خود دارد، به آل محمّد و شیعیان آنان عطا و صله دهد.
چون به شما سخن حقّى گفته شود خشمگین نشوید و هر گاه اهل حقّ سخن حقّى را به شما رک بگویند با آنان دشمنى نورزید؛ زیرا مؤمن از اینکه سخن حقّى را به او رک گویند خشمگین نگردد.

یک بار همراه امام صادق علیه السّلام بودم که فرمود: اى مفضّل! یارانت چند تایند؟ عرض کردم: اندکند. پس همین که به کوفه بازگشتم، شیعیان رو به سوى من گذاشتند و جامه‏ ام را به کلّى از هم دریدند و گوشتم را خوردند (یعنى به غیبت و بدگویى از من پرداختند) و آبرویم را بردند تا آنجا که یکى از آنان پیش روى من گستاخى کرد و مرا مورد حمله قرار داد و دیگرى در کوچه‏ هاى کوفه کمین نمود تا مرا مورد ضرب و شتم قرار دهد و از هیچ تهمتى فروگذار نکردند تا اینکه خبرش به امام صادق علیه السّلام رسید. چون سال دیگر به حضورش شرفیاب شدم نخستین سخنى که بعد از سلام به من فرمود این بود که: اى مفضّل! این حرف و سخن‏ها که درباره تو گفته ‏اند که گزارش آن به من رسیده چیست؟ عرض کردم: گفته آنان براى من زیانى ندارد. فرمود: آرى، ولى براى خود آنان زیانبار است، آیا به خشم آیند؟
بدا به حالشان! تو گفتى یارانت اندکند، نه بخدا سوگند! آنها در شمار شیعیان ما نیستند و اگر شیعه بودند از سخن تو به خشم نمى‏ آمدند و از آن نمى‏ رنجیدند.
خداوند شیعیان ما را به اوصافى غیر از آنچه آنها دارند معرفى فرموده است، شیعه جعفر نیست مگر کسى که مراقب زبانش باشد و براى آفریدگارش کار کند و به مولاى خود امیدوار باشد و آن طور که باید از خدا ترسید بترسد؛ واى بر آنان! آیا در میان آنان کسى هست که در اثر بسیار نماز گزاردن خمیده شده باشد، یا در اثر ترس بسیار از خدا دیوانه شده باشد، یا در اثر سر سپردگى به خدا [و گریستن‏] بسیار نابینا شده باشد، یا در اثر روزه گرفتن لاغر شده باشد، یا از خموشى و سکوت طولانى لال به نظر آید؟ یا در میان آنان کسى هست که شب‏ زنده‏ دارى عادت شبانه‏ اش باشد و روزه‏ دارى عادت روزانه‏ اش؟ یا در اثر ترس از خدا و شوق به- خانواده نبوّت- خود را از لذّتها و نعمتهاى دنیوى محروم نموده باشد؟ کجا آنان شیعه مایند؟ در حالى که به خاطر ما با دشمنان ما ستیزه مى‏ کنند تا دشمنى آنان را نسبت به ما افزایش دهند و مانند سگ زوزه مى‏ کشند و مانند کلاغ طمع مى‏ ورزند و من اگر بیم آن نداشتم که آنان را نسبت به تو تحریک نمایم به تو امر مى‏ کردم که به درون خانه ‏ات روى و در خانه‏ ات را به روى آنان ببندى و تا هستى آنها را نبینى؛ ولى اگر نزد تو آمدند آنها را بپذیر؛ زیرا خدا آنها را بر خودشان حجّت ساخته و به وسیله آنها بر دیگران نیز حجّت را تمام کرده است.

دنیا و آنچه از نعمت و جلوه و شکوفایى و خوشى و دارایى آن مشاهده مى‏ کنید شما را نفریبد؛ زیرا در شأن و منزلت شما نیست و به خدا سوگند که [فریبایى آنها] براى دنیاپرستان نیز مصلحت نباشد. 

۰ ۰ رای ها
رأی دهی به مقاله
لینک کوتاه : https://kamalemehr.ir/?p=40638

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
View all comments
0
افکار شما را دوست دارم، لطفا نظر دهیدx
()
x