گروه سبک زندگی«کمال مهر»، الهه صادقی جراح و دندانپزشک با بیان این مطلب اظهار داشت: افرادی که دندان کشیدن آنها تا زمان کاشت ایمپلنت فاصله ای بیش از یک سال وقفه دارند اغلب دچار تحلیل رفتن استخوان می شوند که اگر این فاصله زمانی طولانی شود استخوان بسیار کوتاه می‌شود که البته همین امر باعث محدودیت در استفاده از ایمپلنت برای جایگزینی دندان از دست رفته خواهد شد.وی گفت: همچنین نزدیکی ریج استخوان به فضاهای آناتومیک فک مثل کانال عصب، سینوسها و شریان و عروق فکی در زمان کاشت ایمپلنت، میزان ریسک آسیب رسیدن به این فضاهای مهم فکی را به شدت بالا می برد به همین دلیل پیشنهاد می شود این بیماران از ایمپلنت های پایه کوتاه استفاده کنند.
وی تصریح کرد: بارها دیده شده که برخی از درمانگرها به دلیل حساسیت بالای تکنیکی این روش و بافت ضعیف استخوان و لثه، بیماران را از انجام ایمپلنت منصرف می کنند درحالیکه فیکسچرهای پایه کوتاه به دلیل عدم آسیب رساندن به ساختار دندانی در هنگام جراحی، صدمه ندیدن عصب ها، رگ های خونی، سینوس ها و یا دندان های مجاور می توانند شیوه درمانی مناسبتری برای کاشت مجدد دندان باشند.
وی یکی دیگر از مزیت‌های این نوع ایمپلنت را جوش خوردن سریع پایه تیتانیومی با بافت استخوانی دانست و افزود: استخوان اطراف ایمپلنت که نگه دارنده ریشه مصنوعی داخل استخوان است، به دلیل آسیب کمتر در هنگام جراحی سریعتر بهبود می یابد و در نتیجه احتمال عفونت و درد کمتری دارد.
صادقی ادامه داد: کاشت ایمپلنت های کوتاه باید توسط افراد متخصص و متبحر صورت بگیرد چرا که جاگذاری آن باید با ظرافت و توجه ویژه ای صورت بگیرد به عبارت ساده تر اگر پایه تیتانیومی در هنگام جراحی با زاویه نامناسب نصب شود می‌تواند محور نامناسب نیروی جویدن روی پایه ایجاد کند و همین امر باعث شل شدن پیچ و در نهایت لق شدن دندان شود.
این دندانپزشک با بیان اینکه طول عمر ایمپلنت های پایه کوتاه هیچ تفاوتی با نمونه های پایه بلند ندارد، افزود: در صورت رعایت اصول بهداشتی دهان و دندان، ایمپلنت های پایه کوتاه می تواند برای مدت طولانی نقش دندان طبیعی را برای بیمار ایفا کند.
وی تاکید کرد: پایه تیتانیومی ایمپلنت های کوتاه حدود ۶ میلیمتر است و همین ارتفاع کوتاه باعث می شود تا روند کاشت و درمان برای بیمار در یک یا دو جلسه به اتمام رسد به همین دلیل این شیوه مناسب افراد مسن و گروه حساس است.
الهه صادقی خاطرنشان کرد: بیماران باید توجه داشته باشند که ایمپلنت همواره دوام بیشتری نسبت به بریج (روکش دندان) دارد و تا آخر عمر می‌تواند به عنوان جایگزین دندان طبیعی عمل کند و از لثه و استخوان پیرامون محافظت کند، نباید از این نکته به سادگی گذشت که بریج فقط جای خالی دندان را درگیر نمی‌کند بلکه دندان‌های مجاور نیز باید تراشیده شوند تا آماده قرارگیری روکش باشند اما در مورد ایمپلنت دندان، فقط یک پروتز محکم و بادوام و دائمی در فک جایگذاری می‌شود و دندان‌های مجاور دست نخورده باقی می‌مانند.
تسنیم
انتهای پیام/