(تفسیر نمونه، ج۱، ص ۱۹۱)

ابلیس شیطان بزرگ، دارای اعوان و فرزندان و جنودی از اجنه است که با کمک آنان جهانیان را می فریبد. قرآن به جنود و فرزندان شیطان اشاره می کند و می فرماید: «آیا ابلیس و فرزندانش را به جای من اولیای خود انتخاب می کنید در حالی که دشمن من هستند.»

(کهف، آیه ۵۰)

و می فرماید: «ابلیس (شیطان بزرگ) و همکارانش شما را می بینند و شما آنها را نمی بینید.»

(اعراف، آیه ۲۷)

امام صادق (ع) فرمود: «هنگامی که آیه “کسانی که وقتی کار بدی انجام دهند یا به خویشتن ستم کنند خدا را به یاد می آورند و برای گناهانشان استغفار می کنند” (آل عمران، آیه ۳۵) نازل شد، ابلیس بالای کوهی در مکه رفت و با صدای بلند فریاد کشید و سران لشکرش را جمع کرد. گفتند ای آقای ما چه شده است که ما را فرا خواندی؟ گفت: این آیه نازل شده است چه کسی می تواند با آن مقابله کند؟ وسواس خناس یکی از شیاطین گفت: من آن ها را با وعده ها و آرزوها سرگرم می کنم تا آلوده گناه شوند و هنگامی که گناه کردند توبه را از یادشان می برم. ابلیس گفت تو می توانی از عهده این کار برآیی و این ماموریت را تا روز قیامت به او سپرد.

(امالی صدوق، ص ۴۶۵)
وسائل الشیعه، ج ۱۶، ص۶۷)

این حدیث نیز وجود اعوان و انصار را برای شیطان بزرگ ابلیس ثابت می کند.

پیامبر گرامی فرمود: «همراه هر یک از شما دو فرشته از جانب خدا است. یکی جانب راست او که حسناتش را می نویسد و دیگری جانب چپ او که بدی هایش را می نویسد و با هر انسانی دو شیطان از جانب ابلیس نیز می باشد که او را وسوسه و می فریبند…»

(بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۲۷۱)

در روایت دیگر آمده است که فرمود: «هیچ فرزندی برای انسان متولد نمی شود مگر آنکه برای ابلیس دو فرزند متولد می شود و او با کمک فرزندانش انسان ها را اغوا می کند.»

(بحارالانوار، ج ۶۰، ص ۲۷۵)

انتهای پیام/