به گزارش گروه استانی «کمال مهر»؛، امر پسندیده فرزندخواندگی برای به سامان رسیدن کودکان یتیم که پدر یا والدین خود را در طفولیت از دست داده‌اند در هر جامعه‌ای اجتناب‌ناپذیر و مورد تأیید و تأکید در همه ادیان الهی است و پدر خوانده ها و مادر خوانده ها با در کنار گرفتن این کودکان بی دفاع نسبت به زندگی و آینده آنان خود را متعهّد دانسته و برایشان حقوقی هم اندازه فرزندان واقعی خود در نظر می گیرند.
این کار در هرجامعه ای که باشد گامی بلند و اساسی در اصلاح وضعیت بی‌سرپرستان است و آغوشی که بی پناهان را در بر می گیرد با گرمی و حرارت محبت‌آمیز خود، به آنها این احساس را می دهد که در خانه‌ای امن هستند و می توانند از انواع آسیبها و گزندهای محیط بیرون با این حمایتهای مادی و معنوی به دور باشند.
حالا این مسئله پسندیده و پر فایده ای که کرامت های خداوند و بنده را در دو سو همراه دارد و رنج و اندوه نداشتن سرپرست و حامی را به واسطه مهرورزی ها و رسیدگی های عاطفی کم می کند.
صد البته که به سرپرستی گرفتن افراد ضعیف و ناتوان موجب بهبود زمینه های خودکم بینی، عدم اعتماد به نفس و بزهکاری که از عوامل کمبود محبت و عاطفه در زندگی می باشد است، ولی اکنون با این روال در حال تغییر شکل پیدا کردن به پدیده ای با آثار فخرفروشی، تجملگرایی، اسراف، غربزدگی و زیر پا گذاشتن اصول و عرف اسلام است.
مهربانی با حیوانات در دستورات دینی و اخلاقی نیز سفارش شده است به خصوص حیواناتی مانند سگ که دارای خوی وفا و قدر شناسی نیز هستند و می توانند از اموال صاحبان خود در مقابل سارقان مراقب کنند و در روایات نیز داستانهای زیادی از مهربانی و ملاطفت ائمه اطهار نسبت به موجودات زنده و تأمین نیازهای ضروری آنان مانند رفع تشنگی و گرسنگی نقل شده است.
اما امروز به فرزند خواندگی گرفتن سگها و گربه ها و در مواردی دیگر میمون و جانوران خزنده، مسئله ای است که از نگهداری و سرپرستی مهربانانه گذشته و تبدیل به بازی و سرگرمی شده است و در نوعی عجیب و هشدار دهنده شدیدأ در حال رواج پیدا کردن است.
در این نوع به فرزند خواندگی گرفتن که از قضا همانند تبی داغ در حال سرایت به تمام طبقات اجتماعی است و محدودیتهای به فرزندی گرفتن انسان را ندارد، افراد به ویژه جوانان، قبل از ازدواج مادر یا پدر می شوند و وقتی هم که ازدواج کردند فرزندان خود را به خانه همسر می برند، فرزندانی از جنسیت غیر انسان و بدون قابلیت ادامه نسل.
عکسهایی که در زیر مشاهده می کنید فرزند هایی هستند که به سرپرستی گرفته شده و روزمره زندگی هایشان با هزینه های میلیونی در ماه، به صورت آنلاین توسط والدین جدید در فضاهای مجازی قرار گرفته و از سوی کاربران زیادی مورد مشاهده و اظهار نظر قرار می گیرد.
امی، لوسی و جولی شخصیتهای معروف یکی از اپلیکیشن ها هستند که هزاران کاربر در طول روز کارها، خوراک ها، لباس، انواع محل تفریح و اسباب بازی های میلیونی آنان را مشاهده می کنند و نظر می دهند.
صاحبان آنها این سگها را دختر و پسر خود می نامند، اسباب بازی ها، مای بیبی استفاده شده و خوراک و داروهایی که این سگها در طول ماه استفاده می کنند بین ۳ تا ۱۰ میلیون تومان آب می خورد و صاحبان این سگها که خود را پدر و مادر می نامند از زندگی روزمره خود فیلم و عکس تهیه می کنند و آن را با هزاران کابر در شبکه های مجازی به اشتراک می گذارند.
در پستهایی که میان این فضا رد و بدل می شود صدها کاربر به تبادل نظر و اطلاعات در مورد زندگی خود با حیوانات و جزئیات کارهای مربوطه می پردازند و اکثر این افراد سگهای خود را دختر و پسر خوانده و خود را مادری دلواپس می دانند.
این سگها حتی دارای دوستان متشخصی مانند خود هستند که عکسهای آتلیه ای می گیرند و برای هم ارسال می کنند و یکدیگر را در زمینهای بازی و کافی شاپ ها ملاقات می نمایند و همچنین در انتشار عکسها و خاطرات تصویری خود از سفرهای خارجه و شمال و کیش و …از یکدیگر گوی سبقت را می ربایند.
جذابیتهای این فضا دیگر اقشار عادی جامعه با اقتصاد متوسط را نیز درگیر کرده است و این مسئله که سابق براین زندگی با حیوانات و به اشتراک گذاشتن این زندگی مختص به اقشار متمول و لوکس نشین بود متأسفانه در حال همه گیر شدن است به نحوی که کثرت آن در اپلیکیشن اینستاگرام زنگ خطر فرهنگی را به صدا می می آورد.
گربه ها و سگهای به فرزند خواندگی گرفته شده چنان وجهه و مشروعیت دارند که خاله ها، عمه ها و عموها هم با آنها عکس یادگاری می گیرند و خاطره نگاری می کنند و حتی فیلمهایی دیده می شود که سگ محبوب را پدر بزرگی از جنس انسان هر روز برای بازی به پارک و یا خرید به سوپر مارکت می برد.
اینجا پارکی در بالا نشینهای کلانشهر کرج است و دختری جوان که سگی به نام کیسی دارد، او را هر روز برای هواخوری و پیدا کردن دوست به پارک می آورد.
با وی به صحبت نشستیم و خواستیم زندگی متفاوت با یک حیوان را برایمان شرح دهد، این دختر که کیسی را پسر خود می نامد اظهار داشت: از زمانی که پسرم آمد، زندگی من کاملأ عوض شده است و مسئولیتها سنگینی بر عهده دارم، مانند تهیه غذای گرم، خوراکی مورد علاقه و تشویقی، یاد دادن آموزشهای لازم و تمرین های ضروری مانند جای دستشویی کردن و خوابیدن، خرید مایحتاج مانند داروها و ویتامین ها، گاهی هم برای خرید به مغازه های مخصوص می رویم و کیسی اسباب بازی و وسائل سرگرمی و تشریفاتی می خرد.
این دختر ۲۶ ساله که اکنون باید تمام انرژی و نیروی جوانی خود را صرف رشد و تربیت فرزند می کرد افزود: بدترین روزهای من روزی است که کیسی سرما میخورد و مریض می شود، آن زمان است که دیگر دنیا برای من تیره و تاریک است و هر زمان که کیسی خوشحال است و با دیدن دوستانش به شادی می پردازد، من هم به وجد می آیم.
وی با بیان اینکه من بدون پسرم می میرم گفت: اگر روزی ازدواج کنم یکی از شرطهای ازدواج من بردن کیسی به عنوان سر جهازی به خانه شوهر است و اگر کسی هم پیدا نشود که این شرط را بپذیرد هرگز ازدواج نخواهم کرد.
در حال صحبت بودیم که دوست کیسی به نام فلافی از راه رسید و هر دو سگ و دو صاحب سگ به گفتگو و حال و احوال با یکدیگر پرداختند، از صاحب فلافی که او هم دختری ۲۴ ساله بود می پرسم:، هزینه های سگ شما در ماه چقدر می شود؟ با حالتی که معلوم است از شنیدن اسم سگ از دهان من حسابی عصبانی شده اظهار کرد: دختر من در ماه چیزی حدود ۲ تا ۵ میلیون تومان هزینه زندگی دارد و این بستگی به واکسن ها، مریض شدن یا تغییر فصل دارد و باید لوازم مورد نیازش را تأمین کنم.
وی ادامه داد: این هزینه ها مربوط به هر ماه است و کم و زیاد می شود ولی وقتی در ابتدا سگی را به فرزندخواندگی می گیری باید حسابی برایش خرج کنی تا اسباب زندگی اش تهیه شود، از جای خواب و استراحت گرفته تا خانه کوچکی که دوست دارد در آن خود را پنهان کند و ظرف غذا و اجابت مزاج هم همینطور، هزینه های عقیم کردن و واکسن و چیزهای دیگر هم در ابتدا وجود دارد و گاهی باید ادامه پیدا کند.
از این دو دختر می پرسم مشکلی برای نگهداری از سگهای خود در محل زندگی ندارند؟ صاحب کیسی می گوید: مادرم خیلی بد اخلاقی می کند و می گوید در فامیل و همسایه های نگهداری از سگ وجهه ندارد و در دید آنها فردی سبکسر به نظر می رسی و امکان دارد که نتوانی هرگز تا آخر عمر ازدواج کنی، ولی این برایم اصلأ اهمیت ندارد و من دوست دارم آن طور که می خواهم زندگی کنم.
صاحب فلافی هم بیان می کند: به زودی از کشور می روم و با سگم یک زندگی رویایی در خارج از کشور درست میکنم، جایی که کسی نگاهم نکند و برای آن چیزی که دلم می خواد سرزنش نشوم.
وی ادامه می دهد: سگم تنها کسی است که واقعأ من را دوست دارد و به من نارو نمی زند.
در گوشه دیگری از پارک سگی سفید به سرعت می دود و مردی جوان هم به دنبال او گامهای تند بر می دارد، به سمتشان میروم و از وی می پرسم، شما هم سگتان را برای هواخوری بیرون آورده اید؟
این مرد که حدودا ۳۰ سال دارد می گوید: برای هواخوری که نه، او را برای دستشویی کردن آورده ام.
وی با بیان اینکه سگ مذکور سفید نام دارد و خودش وقتی دستشویی دارد ما را خبر می کند تا بیرون از خانه برویم و او کارش را انجام دهد اظهار می کند: سفید سگ خوبی است و از آنجا که ما اعتقادات مذهبی ضعیفی نداریم، در خانه خود را ملزم به رعایت برخی چیزها از جمله نجس و تمیز بودن کرده و به سگ یاد داده ایم که برای تخلیه خود به خارج از خانه برود .
مرد جوان افزود: وجود سگ در داخل خانه هم منافاتی با انجام واجبات ندارد تنها باید کمی مسائل مربوط به بهداشت و تمیزی رعایت شود.
برای اینکه از دست فضولی های سفید که هی دوربین ما را بو می کرد و لیس می زد خلاص شویم از ادامه گفتگو منصرف شدیم.
بی شک نهی از نگهداری این حیوان در محیط زندگی و نهی از نزدیک شدن به آن، برای آلوده بودن و زمینه انتقال برخی از میکروب ها و نجس بودن آن از نظر حکم فقهی است و روشن است که حفظ و نظافت و بهداشت خود و محیط زندگی و پاکی بدن و لباس و ظروف و ابزار و وسایل خورد و خوراک از نظر تعالیم دینی اهمیت بسیاری دارد.
حتی داشتن سگ آموزش دیده که از آن برای اهدافی مانند نگهبانی مزرعه، کارخانه و گله یا در شکار و جست و جوی اجناس قاچاق استفاده می شود، در صورتی که سه نکته یاد شده (نظافت، طهارت و بهداشت) درباره آن مراعات شود از نظر احکام اسلامی اشکال ندارد.
از سابقه ورود سگ بعنوان عضوی از خانواده در فرهنگ غرب در دسترس نیست. اما سگ نخستین حیوان اهلی است که بیش از صدها سال است در غرب و آمریکا نه تنها به عنوان یک حیوان نگهبان یا شکاری بلکه بعنوان یک حیوان خانگی وارد زندگی آدمی شده تا جائیکه آرام آرام به دلیل از همگسستگی بنیان خانواده در غرب بیشتر شهروندان اروپایی و آمریکایی سگ را بعنوان عضوی از خانواده قبول کرده و حتی در حقوق مدنی خود حق الارث هم برای این حیوان خانگی لحاظ می کنند.
این اتفاق تا جایی پیش رفته که امروز سگ ها را بعنوان یک چهره سیاسی و عضوی از ساکنان کاخ سفید آمریکا یا کاخ ریاست جمهوری در بسیاری از کشورها مشاهده می کنیم!از بدترین آثار نگهداری سگ و سگ‌بازی در عصر ما این است که برای انسان که بالقوه اشرف مخلوقات است، نوعی تفخر شده است! و این دیگر اوج حقارت و غربزدگی است، کسی که در خانه سگ نگه می‌دارد، گمان می‌کند که به واسطه‌ی سگش، کلی دارای مقام، منزلت، شخصیت و وجه تمایز قابل افتخار گردیده است.
حال بدیهی است که در اغلب موارد به ویژه مسائل عقلی، شعوری، وجدانی، اخلاقی، رفتاری، روانی، خانوادگی، تربیتی و … مثل آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها شدن در جامعه اسلامی ایران نهایت رذالت است و مقولاتی چون سگ‌بازی زیبنده جامعه ای که برای پایبندی به ارزشها و باورهای مذهبی خود جانهای فرزندانش فدا شده نیست.
سوای این مطلب خیابان‌گردی حیوانات، بخصوص سگ، موجب آزار و آسیب به دیگر شهروندان است و قوانینی برای این موضوع توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شده که مورد اعتراض معاندین انقلاب اسلامی قرار گرفته است.
ترویج سبک زندگی غربی و هم سفره شدن با سگ و گربه برای مردم ایران که ریشه های اعتقادی دینی دارند، تنها مخالفت و ضربه زدن به احکام و قوانین دین است و چیزی که دشمنان و معاندان انقلاب و نظام آن را طالب هستند و تبلیغ می کنند.
رسانه های جمعی باید در کنار نهادینه کردن فرهنگ مهربانی به حیوانات و عدم آزار به آنها، با آگاهی‌بخشی نگذارند غبار بی توجهی و غفلت بر چهره دین و اصول دینی بنشیند.
انتهای پیام/