وی گفت: به دلیل کمرنگ بودن نقش والد هم جنسی در خانواده‌هایی که یکی از والدین به دلیل طلاق، فوت، زندان و مسافرات طولانی در خانه حضور ندارند الگوگیری از والد غیر هم جنس خواهد بود و موضوع اختلال هویت را تشدید خواهد کرد.

وی ادامه داد: دختران پسرنما و پسران دخترنما از طرف جامعه مورد توجه قرار نمی‌گیرند و طرد می‌شوند، هر چند ممکن است در اوایل دوران نوجوانی، به طور موقت مورد توجه دوستان هم‌سال قرار گیرند اما در دراز مدت مورد سرزنش قرار خواهند گرفت.

ابراهیمی گفت: این افراد در مقایسه با افراد عادی بیشتر مورد اغفال و بدرفتاری و یا حتی سوء استفاده‌های جنسی قرار می‌گیرند.

وی با تأکید بر نقش هم‌سالان گفت: هم‌سالان با دادن نقش‌های مختلف: آگاهی دهی، الگوها، غایب فکری و توقعاتی که برای فرد بوجود می‌آورد، نقش تخریب‌کننده و سازنده‌ای در این موضوع دارند.

وی اذعان داشت: خانواده‌ها برای دامن نزدن به اینگونه رفتارها در درجه اول باید نقش جنسیتی فرزندان را بپذیرند و نسبت به تقویت این رفتارهای نادرست تلاش نکنند و نه تنها نباید مورد تأیید قرار بگیرند بلکه باید به دیده سرزنش و شماتت به این افراد نگاه کرد تا به تدریج به الگوی ثابت تبدیل شوند.

وی ادامه داد: خود فرد نیز با همانندسازی رفتار خود با گروه همسالان هم‌جنس، می‌تواند تا حد زیادی از این معضل نجات پیدا کند.

وی در خصوص جایگاه کتاب در زندگی این افراد گفت: استفاده از کتاب‌های داستان و رمان که نقش‌های جنسیتی خاصی را برای افراد با توجه به موقعیت‌های سنی و اجتماعی و شخصیتی‌شان قائلند می‌توانند حائز اهمیت باشند.

وی در آخر تأکید کرد: باید به این افراد به چشم بیمار نگریسته شود نه کسانی که مورد تمسخر قرار می‌گیرند تا به این وسیله احتمال برطرف کردن مشکل از طرف خود فرد بیشتر شود.

انتهای پیام/