به گزارش کمال مهر، به نقل از سایت‌مرصاد، ۲۵ سال پیش در چنین روزهایی کودکان حلبچه گمان نمی کردند که به جای بوی عود رایحه بادام های تلخ بر تن پوش های عیدانشان بنشیند.
جنایتی هولناک که ترکیب جنون دیکتاتور بغداد با سلاح های کشتار جمعی آمریکایی آن را ثبت کرد و از اجساد ۵۰۰۰ زن و کودک بیگناه اسناد محکمی ساخت که تا همیشه تاریخ تنفس در حقوق بشر آمریکایی ریه های عالم را بسوزاند.
آغوش های سردی که در تکاپوی نجات کودک های چندماهه خود کم کم نا امید می شدند و بعد زجه های شش ماهه های حلبچه سین آخر هفت سین عید را تکمیل می کردند…سکوت…
۲۵ اسفند ۱۳۶۶ بمباران شیمیایی حلبچه یا به قول کردها “کیمیا وارانی هه له بچه” تنها گوشه ای از عملیت وحشیانه “انفال” بود که در آن ۱۸۲ هزار نفر قربانی سگ های بند گسیخته آمریکایی شدند. صدام و حسن الحمید یا همان علی شیمیایی معروف بزرگترین حمله شیمیایی مستقیم به یک شهر را در طول تاریخ رقم زدند تا فقط آسیای دور و هیروشیما گواه بشر دوستی ایالات متحده نباشد و شرق میانه عالم نیز به تعداد موهای خاک آلود دخترکان حلبچه به دپارتمان های حمایت از حقوق کودکان، اسناد طلایی ارسال کند.
علی شیمیایی نام منفور عصر حاضر است که پس از بمباران شیمیایی حلبچه دستور داد شهر را چند روز با سلاح های متعارف بمباران کند تا شیشه ها و روزنه ها نیز فرو بریزد و هیچ جنبنده ای از رایحه دلنشین تسلیحات مدرن غرب در امان نماند.
۱۶ مارس ۱۹۸۸ تصاویری از شهر بی دفاع توسط احمد ناطقی، سعید صادقی و سعید جان بزرگی عکاسان حاضر در حلبچه ثبت شد تا نسل کشی مردم کرد در تو در توی دودهای رنگی پنهان نماند؛ گرچه کاخ سفید با سابقه سیاه و اعتماد به نفس مضحکش در مقابل کوهی از دردهای مردم عالم از ددمنشی های واشنگتن، کشورهای زخم خورده از تروریست دولتی آمریکا را به اتهام داشتن سلاح و حتی اندیشه ساختن آن، تحت فشار قرار می دهد.
۵۰۰۰ هزار کشته و بیش از ۷۰۰۰ مجروح فقط در عرض چند ساعت در معرض گازهای اعصاب مانند وی ایکس، سارین و تابون، و گاز خردل قرار می گیرند که از سوی دولت‌های غربی به رژیم بعث عراق تحویل داده شده بود. (معامله‌گر هلندی فرانس فان آنرات در این مسئله نقش کلیدی داشت)
و همچنان عده زیادی سالها پس از واقعه حلبچه در اثر عوارض ناشی از حمله شیمیایی کشته می شوند در حالی که پس از ۲۵ سال همچنان ندای بشر دوستی دولت مردان غرب بیش از تاولهای سینه هاشان آنها را آزار می دهد…
انتهای پیام/